د مین زړګل حلات

د هند غزا ده

ده دنیا ولاړي

ستړی وجود

شهادت رانه پناه کړی

ماده وصال

نوم یی طالب دی

هغه ورک اشنا

دا مشر دی شه ځوان دی

درشیم نه مونه

دغه دواړه تکړه

ده خدای پردین یی

ډیر یادیژی

ماپه زنجیر بند ور ولی

مادا نه غوشته

مرګي ژړه وی

آخ ده فراق

په نصیب مو سوره خکلی ده

ته اولین

تورو تورو سترګو دی

خدایه ګلان تللی

داڼړی دی

زمادی داسی

ستاده بیلتون زور دی

سترګي دی نه رانه هیژی

پدا زړګي می اوری دلی

پر زړه مس غالب

پری پوهیدمه

ځار در شمه ځار وطنه

دخدای رضاده

ده غیژی دی ولاړل

ډیر به ژاړم

ستا در بار ته یم راغلی

طالب ته دی نمری

ناست یمه یوازی

نن مي دزړه سوی ارمان

یادونه ته دی ګورمه